به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس،سیما فردوسی، روانشناس، ششم آذرماه در استودیوی سلام تهران درباره ارتباطات دوستانه نوجوانان، توضیح داد: در دوران نوجوانی دوستان جایگاه مهمی برای نوجوانان پیدا می‌کنند؛ چرا که نوجوانان می‎‌خواهند مورد قبول دوستان قرار گیرد. افراد در این دوره خود را شبیه دوستانشان می‌کنند و با افرادی ارتباط می‌گیرند که به آنها شباهت دارند. اهمیت دوستی در دوران نوجوانی بسیار بالا است. دوستان می‌توانند تاثیر بسیاری روی نوجوان بگذارند و یک دوست مثبت یا منفی کاملا خصوصیات خود را در فرد شکل می‌دهد.

وی ادامه داد: نوجوان می‌خواهد دیده شود، شنیده شود و مورد انتقاد قرار نگیرد. والدین باید دوستان فرزند خود را بشناسند و آنها را ببینند تا بدانند فرزندشان با چه کسی در ارتباط است. آنها در انتخاب دوست فرزند خود تنها می‌توانند آموزش‌هایی را به نوجوان بدهند که بداند باید چه دوستانی را انتخاب کند. والدین باید با دلایل بسیار محکمی برای حرف‌های خود داشته باشند تا نوجوان بداند دوست خوب چگونه است. پس از آموزش فرزند باید او را آزاد بگذارند تا ببینند نوجوان می‌تواند معیارها را به درستی پیش ببرد یا اینطور نیست.

این روانشناس گفت: اگر والدین فرزندان خود را آموزش دهند نوجوانان گول دوستان ناباب را نخواهند خورد. دوستانی که موجه و مهربان هستند باید به عنوان همراه انتخاب شوند و نوجوان باید از دوستان مهربان غیرموجه دوری کند. والدین باید وقت بگذارند و نباید فرزند خود را کنار بگذارند. والدینی که چنین دانشی ندارند که به فرزند چه بگویند می‌توانند از مدرسه کمک بگیرند تا بدانند به فرزندانشان چه بگویند.

فردوسی توضیح داد: والدین باید دوستان فرزندان خود را ببینند و ندیدن آنها توصیه نمی‌شود. والدین می‌توانند دوستان فرزندان خود را دعوت کنند تا با آنها آشنا شوند و آنها را بشناسند.

وی درباره نقش والدین در حفظ اصول اخلاقی فرزندان خود، گفت: والدین باید به فرزندان خود توضیح دهند که رفتارها و اصول اخلاقی باید به یکدیگر نزدیک باشند و اگر اصول و اعتقادات یک نفر نزدیک نباشد آن فرد به عنوان یک شخص معتبر شناخته نمی‌شود. ما نمی‌توانیم یک فرد را به خاطر یک ویژگی به عنوان الگو انتخاب کنیم؛ در نتیجه نباید تک بعدی عمل کنیم. فرزندان باید بدانند افراد که اعتقادات درستی را پیش می‌برند باید از نظر اصول اخلاقی هم درست عمل کنند.

این روانشناس درباره خطا کردن افراد، توضیح داد: ما باید خطاها را رده بندی کنیم؛ برخی از خطاهایی که افراد مرتکب می‌شوند قابل بخشش نیستند و والدین باید این را برای فرزندانشان مشخص کنند که چه خطاهایی قابل بخشش هستند و چه مواردی غیرقابل قبول محسوب می‌شوند.

پایان پیام/