به‌گزارش گروه جامعه خبرگزاری فارس، سعید یوسف‌پور مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان چهارمحال‌وبختیاری، گفت: با پیگیری‌های حفاظت محیط‌زیست استان در تاریخ ۲۰آذر ماه ، مقارن با روز جهانی کوهستان اندوختگاه زیست‌کره تنگ صیاد- سبزکوه به‌عنوان اولین ذخیره‌گاه زیست‌کره ایران به شبکه جهانی ذخیره‌گاه های زیست‌کره کوهستانی (WNMBR) پیوست.

وی اظهار داشت: از زمان ایجاد برنامه MAB یونسکو (برنامه انسان و زیست‌کره که توسط یونسکو در سال ۱۹۷۱ بنیانگذاری شده است) که هدف آن نزدیک کردن همکاری‌های مدیریت، پژوهش و آموزش در جهت حفظ اکوسیستم و استفاده از منابع طبیعی در جهت توسعه پایدار در ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره است تا به امروز در ایران ۱۳ ذخیره‌گاه زیست‌کره ثبت شده است که یکی از آنها ذخیره گاه زیست کره تنگ صیاد- سبزکوه در استان چهارمحال و بختیاری است.

یوسف‌پور افزود: یکی از اهداف اصلی این برنامه تحقیقات در مورد کوه‌ها می‌باشد و همچنین منحصربه‌فرد بودن اکوسیستم‌های کوهستانی و خدمات اکوسیستمی محور این مطالعات است.

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان چهارمحال‌وبختیاری تصریح کرد: در سال ۲۰۲۱ برنامه MAB یونسکو شبکه جهانی ذخیره‌گاه های زیست‌کره کوهستانی (WNMBR)World Network of Mountain Biosphere Reservrs) را راه‌اندازی کرد. شبکه جهانی ذخایر زیست‌کره کوهستانی با هدف ارائه پشتیبانی مداوم ذخیره‌گاه زیست‌کره از طریق تحقیقات، مشارکت‌های استراتژیک و تبادل تجربیات به توسعه پایدار، توافق‌نامه‌های اقلیمی و تنوع زیستی کمک می‌کند. جمهوری اسلامی ایران نیز امسال در روز جهانی کوهستان با ثبت تنگ صیاد- سبزکوه به عنوان اولین ذخیره گاه زیست کره کوهستانی ایران به این شبکه جهانی پیوست.

منطقه تنگ صیاد ناحیه کوهستانی و مرتفع در استان چهارمحال و بختیاری واقع‌شده ‌است در محدوده کوه‌های فرخ‌شهر با ۳ هزار و ۱۴۱ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین نقطه منطقه ‌است. تنگ صیاد به‌واسطه دارا بودن تعداد زیادی تپه‌ماهور زیستگاه مناسبی برای گونه قوچ و میش وحشی است. کوهستان‌های جنوبی منطقه دارای صخره‌های سخت گذر است که زیستگاه پلنگ و کل و بز با جمعیتی قابل‌توجه ‌است.

منطقه حفاظت شده سبزکوه در فاصله ۱۵۰ کیلومتری شهرکرد و ۳۰کیلومتری شهر لردگان قرار دارد. این منطقه با مساحت ۵۶۳۰۸ هکتار، در شهرستان‌های بروجن، لردگان و کیار استقرار یافته‌ است. منطقه حفاظت شده سبزکوه از سال ۱۳۶۵ خورشیدی به دلیل دارا بودن پتانسیل‌های غنی گیاهی و جانوری و توپوگرافی ویژه، به عنوان «منطقه شکار ممنوع» تحت حفاظت قرار گرفت و پس از آن در سال ۱۳۶۹ خورشیدی به عنوان «منطقه حفاظت شده» به تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست رسید.

پایان پیام/