سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳
حضرت عباس (ع) به دلیل جایگاه والای خود به عنوان یار و پشتیبان امام حسین (ع)، لقب امام ندارد زیرا امامت در میان شیعیان بر اساس نص و وصیت تعیین می‌شود.
حضرت عباس بن علی (ع)، فرزند امام علی (ع) و ام‌البنین، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام است که به شجاعت، وفاداری و ایثار در واقعه کربلا شناخته می‌شود. او فرمانده لشکر امام حسین (ع) و پرچمدار نهضت عاشورا بود.
در مذهب شیعه، امام کسی است که از سوی خداوند و از طریق پیامبر (ص) یا امام پیشین به امامت منصوب می‌شود. امامان معصوم (ع) دارای ویژگی‌های خاصی مانند علم لدنی، عصمت و هدایتگری جامعه هستند.
امامت بر اساس نص صریح و وصیت امام قبلی تعیین می‌شود. این ویژگی‌ها در حضرت عباس (ع) وجود نداشت، زیرا او به عنوان امام تعیین نشده بود، بلکه به عنوان یار و یاور امام حسین (ع) شناخته می‌شود.
حضرت عباس (ع) در واقعه کربلا نقش حیاتی ایفا کرد و با ایثار جان خود، از امام حسین (ع) و اهداف نهضت عاشورا حمایت کرد.
لقب “قمر بنی‌هاشم” نشان‌دهنده جایگاه والای او به عنوان یکی از شریف‌ترین و شجاع‌ترین افراد خاندان اهل بیت (ع) است. او الگوی ایثار، وفاداری و شجاعت برای مسلمانان است.
حضرت عباس (ع) به دلیل نقش ویژه خود در حمایت از امام حسین (ع) و وفاداری بی‌نظیرش، در قلب مسلمانان جایگاهی منحصر به فرد دارد. اما به دلیل عدم نص و وصیت برای امامت، او در زمره امامان معصوم قرار نمی‌گیرد.
برای اطلاعات بیشتر به عباس ابن علی مراجعه کنید.
تمام حقوق برای پایگاه خبری حبرچی محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی توسط ایپک