چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳
به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام حسین کاظم‌زاده در خصوص جریان شناسی جریانات مختلف در مورد مساله بی حجابی یادداشتی نگاشته که متن آن به شرح ذیل است:
دو جریان در برخورد با بی‌حجابی دیده می‌شود.
۱. جریانی که عملاً برخورد با این مسئله را به فراموشی سپرده و آن را به گذر زمان حواله داده است که مثلاً با گشایش‌های اقتصادی ماجرا به گونه دیگری رقم بخورد.
این دسته از تکرار حوادث بعد از فوت مهسا امینی دست‌ودلشان به برخورد با مقوله بی‌حجابی نمی‌رود. این جملات که «این خانم‌ها هم شهروندان همین کشور هستند و باید آن‌ها را به رسمیت شناخت»، «تغییر فرهنگ را نمی‌شود با وضع قانون دنبال کرد» «نزدیک انتخابات است و مردم را نباید ناراضی کرد» و استدلال‌هایی ازاین‌دست همگی در سطوح مختلف این پروژه را دنبال می‌کند که بی‌خیال ماجرای حجاب شوید.
اصلاً امام هم اول انقلاب اشتباه کرد که این حکم شرعی را تبدیل به قانون کرد کما اینکه از میان علما هم مخالفینی دراین‌باره وجود داشت.
اصلاً مگر قرار است همه احکام اسلام تبدیل به قانون و الزام سیاسی شود؟ مگر ریش‌تراشی را جرم می‌دانید؟ مگر غیبت را جریمه می‌کنید؟ و…
۲. جریان دیگر، اما دقیقاً نقطه مقابل دسته بالایی است. معتقد به برخورد محکم با هتک حرمت کنندگان احکام الهی و قانون هستند. خانم‌های بی‌حجاب و مردانشان را مرتکبین یک گناه و جرم معمولی نمی‌دانند حجاب، امروز دیوار برلین شده است و نماد حفظ و کارآمدی جمهوری اسلامی و مبارزه با طاغوت‌های عالم. این دیوار بریزد دیگر ساختمان جمهوری اسلامی فرو خواهد ریخت. بی‌حجاب امروز، یک گناهکار معمولی نیست این گناه مثل ریش‌تراشی و غیبت و … نیست. اولاً که در حوزه عمومی اجتماع وجود دارد نه مثل غیبت که برای حوزه فردی انسان‌هاست و مهم‌تر اینکه برخلاف ریش‌تراشی عنوان ثانوی پیداکرده و به تعبیر رهبر انقلاب یک حرام سیاسی شده است، علاوه بر حرام شرعی
به نظر می‌رسد هرکدام از این جریانات به نکته صحیحی توجه کرده و از جنبه دیگر مسئله غفلت کرده‌اند:
۱. سکوت در مقابل هتک حرمت به قانون الهی سبب نزول بلا برای جامعه می‌شود بلا هم نه به این معنا که از آسمان‌سنگ ببارد. حرمت احکام خدا که هتک شود دیگر اعتباری برای هیچ قانونی نمی‌ماند، آزادی دیگر ضامنی نخواهد داشت و هیچ ارزش دیگری معنا نخواهد داشت خانواده و حرمت‌های آن از بین می‌رود و … به‌خصوص حرام سیاسی‌ای که دیگر هویت انقلاب و کشور به این مسئله گره خورد است.
۲. تفکیک میان فعل و فاعل یکی از راهبردهای اساسی است که حضرات اهل‌بیت به اصحاب خود برای برخورد با گنه‌کاران نشان دادند، به‌عنوان نمونه:
شخصی می‌گوید به موسی بن جعفر (ع) عرض کردم یکی از دوستان شناخته‌شده شما شراب می‌نوشد و مرتکب گناهان هلاکت بار می‌شود آیا از او بیزاری جوییم؟ فرمود از کار او بیزاری جویید نه از خودش، او را دوست داشته باشید و کارش را دشمن بدارید. گفتم می‌توانیم او را فاسق و فجر بنامیم؟ فرمود نه، فاسق و فاجر آن کافری است که ما را انکار می‌کند و دشمن دوستان ما است؛ خداوند نخواسته دوست ما – گرچه گناهانی هم داشته باشد – فاسق و هرزه باشد، ولی شما او را فاسق العمل و هرزه کار بگویید مؤمن النفس و پلید کردار، پاک جان و پاک بدن بدانید.»
در روش‌های اعمال قانون حجاب باید دقت کرد که خود را مقابل خانم‌های بی‌حجاب قرار ندهیم، آن‌ها را با تعابیر زشت خطاب نکنیم این‌ها به تعبیر مقام معظم رهبری دختران خود ما و اهل معنویت و تضرع هستند. دلیل اصلی بی‌حجابی در کشور ما بی‌عفتی نیست، غرب‌زدگی است، تقلید از غرب است.
حال عمومی مردم باید این باشد که این، خانم‌ها دچار یک حرام بزرگ الهی شده‌اند و نباید بی‌تفاوت و بی‌خیال از کنار این ماجرا گذشت هرچند گویا دختران خودمان دچار این بلیه شده‌اند. حتماً این نگاه مسئله را به گونه صحیحی پیش خواهد برد.
تمام حقوق برای پایگاه خبری حبرچی محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی توسط ایپک